Ki?Ÿi son yolculu?Ÿuna u?Ÿurlandıktan sonra hatırlanırken büyük parantezler açılıp içi olumlu ve aktif ifadelerle dolduruluyorsa markala?Ÿmı?Ÿtır demektir. Büyük insanlar markala?Ÿmı?Ÿ insanlardır. Yüz yıllar dahi geçti?Ÿi halde anılıyorsa, tarihe kazınmı?Ÿ demektir. Yok, e?Ÿer her hatırlandı?Ÿında olmayan vasıfları üstü çizik bir halde geri dönü?Ÿüm kutusuna atılıyorsa, hatta hiç hatırlanmıyor ve hatırlanmak istenmiyorsa, markala?Ÿmak bir yana zannedersen bu dünyasından da ötekinden de nasipsizdir o ki?Ÿi.

?????

????? Toplumun, ?Ÿehrin, iklimin, ekonomik durumun, kültürün, dilin, annenin, babanın ve inancın etkileriyle ?Ÿekillenir insan. Ama insanın onu her ?Ÿeyden ayıran bir özelli?Ÿi de vardır ki, onu e?Ÿrefi mahlûkat yapar. Bu sır da yine ki?Ÿinin içinde saklıdır. İçinde ki bu saklı hazineyi ke?Ÿfedip i?Ÿleyebilen ki?Ÿi hayata bir ?Ÿeyler katar, de?Ÿi?Ÿik imzalar atar. Farklılık ortaya koyar ve marka olur.

?

Peki marka nasıl olu?Ÿur;

?

Edeple; ?“Edep bir tâç imi?Ÿ Nûr-ı Hudâ dan / Giy ol tâcı emin ol her belâdan ?”? ?“Edebtir ki?Ÿinin daim libası / Edebsiz insan üryana benzer ?” der Mevlana. Edepsiz olan her vasıf insanı tam örtmez. Edep öyle bir libastır ki görebilen ayrılmaz ete?Ÿinden.

İkramla; İkram verebilmektir elindekileri, gönlündekileri. Ki?Ÿi zannetmesin ki verince eksilir, aksine madden de manen de ço?Ÿalır gerçekte. Bir selam ve ho?Ÿ bir tebessümde olsa ver ki mutlu olasın. Gülü gül eden sundu?Ÿu güzelliktir verdi?Ÿi kokudur. ?œstün mü olmak istersin yine ver o zaman. ?“Veren el alan elden üstündür.?” H.?Ÿ.

Bilgiyle; Bilgi nerde lazımdır bilir misiniz? Zor zamanda. Sorgu meleklerinin ilk sorusu dahi bilgi gerektirmez mi?. Rabbin kim nebin kim? Toplumların yükseli?Ÿi ta?Ÿıdıkları, i?Ÿledikleri bilgi kadardır. Ki?Ÿi de bilgiden ayakkabılar giyebilirse a?Ÿar ancak sıcak çölleri, karlı da?Ÿları. Bilgi bir silahtır da aynı zamanda, kimin elinde ise güçte ondadır.

Hüsnü-zanla; İnsanlar yoksulda olsa, zengin de olsa, Küçükte olsa, büyükte olsa. Her ne konumda olursa olsun en sevdikleri ?Ÿey maalesef sui-zan dır. Bu ki?Ÿili?Ÿe i?Ÿlenen en büyük hastalıklardan biridir. O kâmil ki?Ÿidir ki i?Ÿte bu bozuk meziyet girdabından kendini sıyırarak olaylara hüsnü-zan la bakabilendir.

Tevazuyla; E?Ÿer kibirli olunacak olsaydı en çok Resulullah kibirli olurdu çünkü bütün yaratılmı?Ÿların en üstünüdür o. Ama bakın hayatına onun, kibirden eser var mı hayatında? Bir cemaatte otururken illa ba?Ÿkö?Ÿeye oturmaz, hatta bazen de cemaate su da?Ÿıtırdı o. Tevazu insanı küçültmez aksine asıl büyüktür mütevazı olan.

Vakarla; Vakar, tevazuyla karde?Ÿtir. Yalnız ne o ne de di?Ÿeri tam olabilirler.

Merhametle; ?” Merhamet etmeyene merhamet olunmaz?” der peygamber (s.a.v.). ??“Bir bayram sabahı sokaklarda gezerken çocukların içinde sessizce oturan garip bir çocu?Ÿu gördü ve ona neden böyle mahzun oldu?Ÿunu sordu. ?‡ocuk babasının sava?Ÿta ?Ÿehit oldu?Ÿunu, bu yüzden bu bayram da herkesin babasının oldu?Ÿunu kendisinin olmadı?Ÿını söyleyince duygulanan Resulullah; ister misin? Fatıma senin Annen, Peygamber de deden, Hasan Hüseyin karde?Ÿlerin olsun deyince, çocuk sevindi.?” Mutlu etti çocu?Ÿu merhametli büyük Peygamber.

?

????? İnsanlar yapıp ettiklerinin esiridir ve eseridir. E?Ÿer umurunda de?Ÿilse insanlar, yüre?Ÿin sızlamıyor hatta a?Ÿlamıyorsan da bazen, hesap gününden de çekinmiyorsan yolun açık olsun denir ancak. Ama imzan olsun istiyorsan, saygı görmek istiyorsan. Terazilerde a?Ÿır olmak istiyorsan, hatırlanmak ve de marka olmak istiyorsan Rabbini bil, kendini bil?…

Allaha emanet olun.