Yar Ağladı Ben Ağladım Türküsüne Uyarlanan Bir Hikaye
Yar Ağladı Ben Ağladım Türküsüne Uyarlanan Bir Hikaye
Türküler hep bir takım olayları anlatır. Kavuşamayanlar, kavuşup ta anlaşamayanlar veya çok sonra iş işten geçtikten sonra kavuşanlar, dertliler, gönülden yaralılar hep türkülere sığınmışlardır. Yaptığım araştırma da Bu türkünün yazarının Ahmet Poyrazoğlu olduğunu iddia etmesiyle beraber; Ayrıca Fikret Dikmen'e de ait olduğu iddia edilmiştir. Bizim için kime ait olursa olsun elbet bir hikayesi vardır. Fakat aşağı yukarı aynı konu aynı minval üzeredir.
Araştırma yaparken Nazlı Hilal rumuzlu bir yorumdan esinlenerek aşağıdaki hikayeyi yazdım. Affoluna! Yakın köyümüz de bir dedemiz vardı. Hiç evlenmemiş, tüm ailesini kaybetmişti. köyde bir tek kardeş çocukları vardı, hemen yamacında oturan. Bir gün hastalandığını, yatağa düştüğünü söylediler .
Bir kaç gün sonra yaşlı bir teyzenin evine geldiğini ve hastayla ilgilendiğini duyduk. Biz çocuklar, garip karşılamıştık hâliyle. ama büyükler ah çekerek onlar hakkında konuşuyor, gidip ziyaret ediyor, gözleri yaşlı; evlere dönüyorlardı...
Bir hafta sonra dede vefat etti... Nine geldiği gibi, sessizce yok oldu. Meğer, çocukluk aşkıymış onların ki. İstemiş yıllarca sevdiği kızı dedemiz. Ama, Babası Nuh demiş, peygamber diyememiş Kızını seven deli kanlıya. kimler araya girdiyse boş!
"Bir sebep söyle" demişler, söylememiş baba, vermiş kızı ilk isteyene. "Kaçır" demiş köylü, biz arkandayız. Ama kızın başı öne eğilir diye kıyamamış. Kınasın da beraber ağlamış iki genç, Köylü gene gitmiş. etme demiş, kıyma demiş düğün sabahı, ama yok! El mahkum, kız başka memlekete gelin olmuş... sonra 4 çocuğun anası... Adam sevdiğine kavuşmamış ama başkasına da yar olmamış. Yıllar sonra dedenin yeğenleri aramışlar ölüm döşeğinde diye, kadının oğlu getirmiş köye, helalleşsinler son kez görsünler istemiş.
Yıllar sonra karşılaştık
Yar ağladı ben ağladım
İkimizde dolduk taştık
Yar ağladı ben ağladım
Baktık eski resmimize
N’oldu dedik böyle bize
Sarıldık birbirimize
Yar ağladı ben ağladım
Görmüyordum çoktan beri
Yüzünden süzüldü teri
Andıkça eski günleri
Yar ağladı ben ağladım
Baktık eski resmimize
N’oldu dedik böyle bize
Sarıldık birbirimize
Yar ağladı ben ağladım
Kalkmak istedi yerinden
Yüzü ıslandı terinden
Bir ah çekti taa derinden
Yar ağladı ben ağladım;