iyihaberci.com - TÜRKİYE'NİN CESUR, OBJEKTİF VE İLKELİ HABER PORTALI

Anasayfa > AZİZ BOZKURT

Tarih : 29.04.2010

Bu yaziyi 239 kişi okudu.

Vefa..

AZİZ BOZKURT - İYİHABERCİ.COM

Vefa; özlem dolu,sıcacık bir kucaklama...Vefa dost olmak demek...Vefa zor zamanları beraber aşmak demek..Vefa hiç bir şeye benzememek.Sanırım en kıymetli.güvenin en yakın arkadaşı,belki de olmazsa olmazı, gerçeğin sağlaması, her kaybedilenin arkasından baktığında bulduğun tek eksik… Verilen bir sözdür ve bu sözü yerine getirmek “vefa”dır.

Zaman zaman hayatınızın sekteye uğradığı, işlerin ters gittiği olmuştur. O dönemlerde sanki her şey üst üste geliyormuş gibi hissedersiniz. Psikolojide kriz dönemi diye adlandırılan bu süreçte, aldanmışlığın ve kandırılmışlığın üzüntüsünü yaşayabileceğiniz gibi, terk edilmişliğin ya da unutulmuşluğun acısını da çekebilirsiniz. Yanlış anlaşılmanın, düşmanlıkların hedefi de olmuş olabilirsiniz. Hayatın bir anlamı kalmamış, hiçbir beklentiniz karşılanmamış gibi de gelebilir. Geçim sıkıntısı ve ekonomik problemlerde sizi sarsmış olabilir. Her ne olmuş olursa olsun insan bu döneminde dost dediklerinden vefa bekler. Vefa her zaman dosta destek olmaktır. Vefa kendisine zamanında yapılanla karşılık vermektir. Kötü duruma düştüğünüzde de, iyiyken yanınızda olanların sizi arayıp sormasıdır.

Gün gelir hayat sizin istediğiniz yönde ilerlemez. Hatalar yaparsınız. Beklentileriniz boşa çıkar. Her gününüzü sizinle paylaşanların yine yanınızda olmasını beklersiniz. Vefalı dostlar yanınızda olur. Vefasız ise ne arar ne sorar. Dostluğun anlamını ve gerçekliğini kayıtsızca katlederek kaybolur gider. Gün gelir siz yine eski gücünüze kavuşursunuz.

Vefalı dostlar hayatta en yalnız olduğumuz anlarda; en güzel gülüşleri, en samimi bakışlarıyla ışık tutarlar yolumuza. Geçmişten bir gölge gibi yanımızdadırlar. İçimizdeki umutsuzluğu yok etmektir görevleri. Bekledikleri tek karşılık gözlerimizdeki ışığı görebilmek, umudu yeniden yüreğimizde yeşertebilmek, kaybetmeden görmeyi başarabildiğimiz güzelliğe bizi ulaştırabilmektir. Yıllarca birçok tanım yapıldı vefa ve dostluk üzerine.

Hep bize umut vermesini, güç vermesini beklediğimiz insanlara biz ne veriyoruz? O görmeden görebilmek, istemeden yanında olabilmek, onu sorgulamamak, sadece yol göstererek yanında olabilmek. Bunları ne kadar becerebiliyoruz acaba? Herkesin kendi kararlarını alıp onları uygulama özgürlüğü olduğunu bildiğimiz halde neden kendi beklentilerimizi gerçekleştirmeye çalışıyoruz. Hep unutuyoruz, arkadaşımız da olsa, çocuğumuz da olsa, dostumuz da olsa onun kendi hayatini oluşturmaya hakki olduğunu, kendi doğruları olduğunu ve bize her ne kadar yanlış gelirse gelsin onlara saygı duymayı.

Dünya üzerinde çok az insan var kendi hayatını yaşarken, başkasının yanlış yapabilme özgürlüğünü görebilen ve buna saygı duyabilen. Vefalı dost; senin yanlışlarını görüp sana fikir veren, ama bunu yaparken asla üzerinde otorite kurmaya çalışmayan, yanlışlarını görüp sana aktaran ama asla sorgulamayan, kötü zamanda bile sen istemeden yanında olan kişidir. Sana hırsız, sana katil, sana deli ve benzeri şeyler yakıştırıldığında da yanında olandır. Yoksa yanımda olduğun sürece yanındayım diyen kişi değil...
denilir ki;

Vefa, arkada bıraktığını, giderken yaktığını yabana atmamaktır..

Vefa dostluk ikiz kardeştirler ve onları sevgiyle beslemek gerek.

Yorumlar